00001-00001- خیرات علمی

نیکوکاری از صفات بارز و پسندیده ای است که در تمام افراد وجود دارد و یکی از ارکان اخلاقی و دینی می باشد. مسلما راهی بسیار ساده ای  برای همزیستی و همدلی می باشد و افراد بصورت ذاتی و برابر آموزه‌های اخلاقی و دینی دوست دارند در این امر خیرخواهانه مشارکت نمایند ولیکن این صفت ذاتی ما (بشر) به دلیل نوع نگاه ما و یا عدم تفسیر جامع از آن؛ باعث غفلت و یا حسرت افراد در این امر خیرخواهانه شده است. اما می توان این امر را با تغییر نگاه و جامع دیدن این مساله؛ دریافت که می توان از طریق های غیرمالی نیز در نیکوکاری شرکت نمود.

بنابراین با خدمت به مردم می توان به راحتی به درون خود راه یافت و خدا را شناخت و ساده ترین راه از طریق خدمت به مردم است که مانند سکه ای 2 رو است که دارای یک درون است و اگر به زیبا سازی یک طرف از صورت ها بپردازی؛ مطمئنا آن درون تحت تاثیر آن طرف زیبا شده قرار خواهد گرفت و وقتی درون (سیرت) زیبا شود و به دلیل اینکه یک درون داریم؛ حتما صورت طرف دیگر (خودت) نیز تحت تاثیر آن خواهد گرفت. بنابراین اگر ما به صورت (مردم) از طریق امور خیرخواهانه بپردازیم؛ مسلما صورت (ما) تاثیر خواهد گذاشت و صورت زیبایی خواهیم پیدا کرد.

البته می توان به صورت خود نیز پرداخت تا درون زیبایی پیدا کنیم تا بواسطه درون خود بتوانیم صورت مردم را زیبا نماییم ولی بهتر است در ابتدا به صورت مردم پرداخت چراکه صورت مردم بی نهایت از خلقت خداوند قرار دارد و تو با خدمت به این صورتها؛ می توانی سریعتر صفات خداوندی را در خود روشن تر نمایی اما اگر اول به صورت خودت بپردازی؛ به دلیل اینکه فقط یک صورت(خودت) وجود دارد؛ نور روشن شده در درون تو؛ دارای تمام طیف ها و رنگ های نورانی نمی شود و این کمتر تاثیر به صورت تمام مردم می گذارد.

لذا بهتر است در ابتدا به صورت مردم از طریق نیکوکاری و اعمال خیرخواهانه بپردازی. این برداشت را می توان از طریقهای دیگر نیز نمود که اگر در ابتدا به صورت مردم با اعمال خیرخواهانه بپردازی؛ سریعتر صورت خودت نیز زیبا خواهد شد

یکی از این دلایل را می توان در آیات قرآن یافت و آنجاست که خداوند فرمود:

وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ –  و جن و انس را جز برای اینکه مرا بپرستند نیافریدیم.  ﴿ذاریات – ٥٦﴾

وقتی به آیات دیگر مانند آیه :

یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُولِی الأَمْرِ مِنْکمْ – ای کسانی که ایمان آورده اید اطاعت کنید خدا را واطاعت کنید پیغمبر واولی الامر از خودتان را ﴿نساء –  ۵۹ ﴾

نگاه می کنیم درمی یابیم که این عبادت در راستای خواست خداوند باید باشد و خواست خداوند طبق آیه :

خَلَقَ الْإِنْسَانَ  –  انسان را آفرید ﴿ الرحمان – ٣﴾

آیا غیر انسان بودن و انسان ماندن؛ می باشد؟!!  که مسلما خواست خداوند در حد انسان از ما می‌باشد. حال باید بدانیم که خواست خدواند از ما چه می باشد؟

با مراجعه به آیات 30 الی 33 بقره :

• وَإِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَائِكَةِ إِنِّي جَاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً ۖ قَالُوا أَتَجْعَلُ فِيهَا مَنْ يُفْسِدُ فِيهَا وَيَسْفِكُ الدِّمَاءَ وَنَحْنُ نُسَبِّـحُ بِحَمْدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَ ۖ قَالَ إِنِّي أَعْلَمُ مَا لَا تَعْلَمُونَ – و آن زمان را یاد آر که پروردگارت به فرشتگان گفت: به یقین جانشینی در زمین قرار می دهم. گفتند: آیا موجودی را در زمین قرار می دهی که در آن به فساد و تباهی برخیزد و به ناحق خون ریزی کند و حال آن که ما تو را همواره با ستایشت تسبیح می‌گوییم و تقدیس می کنیم. [پروردگار] فرمود: من [از این جانشین و قرار گرفتنش در زمین اسراری] می دانم که شما نمی دانید. ﴿٣1﴾
• وَعَلَّمَ آدَمَ الْأَسْمَاءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلَائِكَةِ فَقَالَ أَنْبِئُونِي بِأَسْمَاءِ هَٰؤُلَاءِ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ – و خدا همه نام ها [یِ موجودات] را به آدم آموخت؛ سپس [هویت و حقایق ذات موجودات را] به فرشتگان ارائه کرد و گفت: مرا از نام های ایشان خبر دهید، اگر [در ادعای سزاوار بودنتان به جانشینی] راستگویید. ﴿٣1﴾
• قَالُوا سُبْحَانَكَ لَا عِلْمَ لَنَا إِلَّا مَا عَلَّمْتَنَا ۖ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ  – گفتند: تو از هر عیب و نقصی منزّهی، ما را دانشی جز آنچه خودت به ما آموخته ای نیست، یقیناً تویی که بسیار دانا و حکیمی ﴿٣٢﴾
• قَالَ يَا آدَمُ أَنْبِئْهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ ۖ فَلَمَّا أَنْبَأَهُمْ بِأَسْمَائِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُلْ لَكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ غَيْبَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَأَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا كُنْتُمْ تَكْتُمُونَ – [خدا] فرمود: ای آدم! فرشتگان را از نام های آنان خبر ده. پس هنگامی که نام هایشان را به فرشتگان خبر داد [خدا] فرمود: آیا به شما نگفتم که من یقیناً نهانِ آسمان ها و زمین را می دانم، و به آنچه شما آشکار می کنید و به آنچه پنهان می دارید، دانایم؟ ﴿٣٣﴾

می توان برداشت کرد که خواست خداوند از ما؛ عرضه علم بعنوان جانشین خودش می باشد. چراکه خداوند تمام اسماء را به ما یاد داده و قدرت عرضه آن را نیز به عطا کرده است.  لذا وظیفه ما می باشد که به عنوان جانشین خدا؛ این اسماء که در درون ما می‌باشد را به همه عرضه نماییم. (و می دانیم که منظور این اسماء ؛ فقط یادگرفتن لفظی کلمات نمی باشد و به منظور محتوا و کاربرد و … اسماء نیز می باشد)

لذا شرط بدست آوردن این علم که به تو دید و زاویه جامع نگری به هر موضوعی می دهد؛ همان انسان شدن است و تاکید این کلام نیز در آیات بعد (31 و 32 بقره ) می باشد که خداوند به ملائک نشان داد که تنها انسان است که قادر است تمام علم را داشته باشد و قدرت عرضه آن را نیز دارد.

بنابراین می توانی با نیکوکاری علمی ؛ ضمن خدمت به مردم ؛ به خودت نیز خدمت کنی و از این طریق به زیباسازی صورت خودت نیز بپردازی. و راه آن بسیار ساده است و هر فرد می تواند آن را به سادگی انجام دهد.

• برای مثال یک راننده کامیون که دارای تجربه زیاد رانندگی است می تواند آن را به دیگران هدیه / تعاون / هبه / وقف و … نمایید.
• یا فردی هنرمند مانند نقاشی و … می باشد و دوست دارد که نیکوکاری نماید. بنابراین او می تواند نقاشی و… خود را با افراد دیگری مانند فقیران و یتیمان و … سهیم نماید تا آنها نیز بهره مند شوند و اینگونه در سرپرستی یتیمان و … شرکت نماید.
• یا پدر و مادری نویسنده هستند و می خواهند به فرزند خود ارث بگذارند و آنها می توانند فرزندان خود را از این طریق به مشارکت بگذارند و ارث علمی به آنها بدهند.
• یا ورزشکاری می تواند نذر علمی نماید تا زمانیکه قهرمان شد برخی را مانند یتیمان و … را از طریق نذر علمی تحت پوشش خود قراردهد.

لذا اینگونه همگان قادر خواهند بود بعنوان یک نیکوکار در خیرات شرکت نمایند. از اینرو خیرات (نیکوکاری) علمی راه های زیادی می باشد و هر کسی می تواند در این امر خیر شرکت نماید و حتی بعنوان یک فرهنگ نیکوکاری علمی باعث امربه معروف و نهی از منکر از طریق علمی گردد و حتی قادر است بسار مناسبی برای تولی و تبری بواسطه نیکوکاری علمی شود. بنابراین ما از طریق راه های زیر می توانیم نیکوکاری نماییم.

• وقف علمی
• تعاون علمی
• ارث علمی
• سرپرستی علمی
• نذر علمی
• صدقه علمی
• و…